alexander rybak

Τα δέντρα στη Βίλλα Μποργκέζε

Ακούω τα τραγούδια των δέντρων
σε έναν κήπο μια μέρα του Απρίλη.
Ψιθυρίζουν και μετά βίας ακούς τι λένε.
Όμως η μελωδία ήδη υπάρχει.

Ήταν μονάχα ο αγέρας που φυσούσε
και ο ήλιος που ξεμυτούσε.
Ίσως όμως τα πιο πολλά να ήταν
μια ανοιξιάτικη ανάμνηση από σένα.

Έλα κοντά, καρδιά μου, έλα.
Κάτω από φυλλωσιές που...